A.-Ch. Kyçyku: "Home" - roman [AL]
Sh/krim
Na e drodhi jeta në këtë vjeshtë të vonë
Shkoqitim fjalë e ngjyra si tespije
Ia ngremë çmimin egër kokës sonë
Që myket porsi bombë, kot, në hije
Na vanë ditët e përkora në asgjë
Mahnitemi mos vallë u lindëm sot
Ç’ish mrekulli në ëndrra u shpërbë
Ç’ish ëndërr u bë fjalë e fjala – lot
Dhe qan e qahet vjeshta përmbi ne
Dhe qeshim ne nën vjeshtë me vetveten
Për hiç u shit ai që bënte bé
Se lotët mund të vriten, por nuk treten
Na e drodhi vjeshta në këtë jetë të vonë
Më s’dimë ku jemi, ç’jemi apo s’jemi
Trutharët dhe memecët thonë e shthonë
Kujtesën, ëndrrat, mrekullitë ne i kemi!
Ç’vegim a copëz qiell në shpirt m’u thye
Ndër ngjyra e fytyra e fatthëna
Dhe mbeta – pyetje në ca udhë pa krye
Më falte njerka e më vriste Nëna…
